Þegar ég var belja

Var ég búin að segja ykkur frá því þegar ég fór út að borða á japanskan "all you can eat" veitingastað? Nú halda kannski sumir að ástæðan fyrir titlinum á blogginu sé vegna þess að ég át svo mikið en NEI! Það er sko fjarri lagi. Jú auðvitað borðaði ég alveg massa mikið en þetta voru allt litlir dúlluréttir sem þutu fram hjá manni á færibandi og svo greip maður bara það sem mann langaði í....masssagott:)
Ástæðan fyrir því að við Þór fórum á þennan stað í byrjun var að hann var nefndur í litlum veitingastaðabækling sem er nokkurn veginn biblían okkar og þar stóð að maður ætti endilega að prófa að smakka "green tea" ísinn þeirra í eftirrétt....sem við náttla gerðum. OJ BARA ULLABJAKK!!! get bara ekki sagt annað. Þetta var eins og gras og mjólk sett í mixer og svo fryst og svo borðað af mér!!!! ...Grasís... er hægt að hugsa sér ógeðslegri mjólkurafurð? Ég reyndi að gefa þessu eins mikinn séns og ég gat en á endanum leið mér bara eins og jórtrandi belju. Grasbragðið var svo í munninum alla leiðina heim og í huganum í langan tíma á eftir.

Þegar ég svo les um þennan stað núna í bókinn stendur ekkert um að prófa neinn grasís....ég veit ekki hvaðan þessi hugmynd kom, klikkað huhhh???

kveðja,
Jórturdýrið

vista-blogga-senda blogg